Are we together? Est-ce-qu'on est ensemble?
Week 1 zit er al bijna op, de tijd vliegt!
Woensdag vertrokken we met de bus naar Bamenda, een stad op zo’n 5 uur van Shisong. Op de bus was er veel ambiance! Een vrouw droeg de mis voor, heel de bus zong mee. Oké, in Kameroen is men dus echt wel super gelovig! De sfeer zat er meteen in want ‘the white people’ konden niet volgen om het ritme van de liedjes te klappen. Na een rit van 7 uur kwamen we aan in Bamenda, het regende. Normaal gezien moesten we Sister Lilian bereiken, zij zou ons opwachten aan het busstation. Maar haar gsm stond af en er was dus niemand om ons op te pikken. Daarom zochten we snel een oplossing voor het donker werd. We probeerden de zusters te bellen, maar daar wist niemand van ons bestaan :D… We konden niet blijven wachten dus spraken we wat mensen aan. Een man kon ons helpen door de plaatselijke zusters te bellen en zonder probleem mochten we in het klooster verblijven. Ze hadden zelfs eten voor ons gemaakt!
Donderdag splitsten we op. Jasper en Paulien gingen naar Bafut. Thea, Sarah, Elise en ik reden naar Shisong. Een prachtige rit! De natuur onderweg was mooier dan in Senegal of Tanzania. Door de opwarming van de aarde is het momenteel nog altijd regenseizoen (normaal eindigt dit in oktober). De wegen waren dus soms slecht bereidbaar, maar we konden er wel tegen. Het verkeer is hier wel verschrikkelijk! Brommers en auto’s zijn koning, voetgangers moeten aan de kant springen. Ook de toeter is hier heel belangrijk. Zo maak je in elke bocht duidelijk dat je er aan komt. Even wennen! Onderweg maakten we een tussenstop bij Lake Oku. Een heel mooi meer dat je vanuit de bergen kunt zien. We aten appelsienen en zongen mee met Céline Dion, onze chauffeur is een grote fan. Plots was het dan zover: we kwamen aan in Shisong. We werden warm onthaal door Sister Thea, die heel blij was om haar naamgenoot Thea te ontmoeten. Na de lunch werden we door Sister Lilian naar ons gastgezin gebracht. Onze mama, Geraldine, stond ons met open armen op te wachten. Ons huis ligt naast de lagere school waar ik zal lesgeven. Ik zal daar vooral Frans geven aan zowel de leerlingen als de leerkrachten. In 2 secundaire scholen zal ik computerles geven. Ons gastgezin is echt super gastvrij, iedereen komt ons begroeten en stelt duizenden vragen. Ze zijn allemaal heel geïnteresseerd in het leven in België. De broer van Geraldine, Francis, heeft ons ook al uitgenodigd op zijn trouw 19 december. We horen dus al helemaal bij de familie!
Sarah en Thea vertrokken zaterdag naar hun stageplaats in Djottin en toen bleven Elise en ik alleen achter. We kookten onze eerste ‘Belgisch-Kameroense’ maaltijd samen met Geraldine. Het werd puree met worteltjes en kip. Super lekker! We mogen van Geraldine nog niet teveel van de typische Afrikaanse maaltijden eten zodat we niet ziek worden. We eten wel elke keer een beetje mee en tot nu toe nog niets gegeten dat ik niet luste!
Zondag gingen we voor de eerste keer naar de kerk. Om 6.30u zaten we naast onze 2 zusjes Lydia en Dorothy op ons paasbest in de kerk. Die zat echt stampvol, mensen moesten achteraan rechtstaan. Je moet hier dus echt op tijd komen om een plaatsje te bemachtigen. Soms vallen mensen in slaap en dan is er een supervisor die hen komt wakker maken. Om 9u kwamen we terug naar buiten, nog nooit zo lang aan een stuk in de kerk gezeten. Volgende keer pakken we de tweede mis want die zal in het Engels gegeven worden. Nu verstonden we niet zoveel van alles wat er gezegd werd. Na de mis gingen we naar de markt om nieuwe matrassen te kopen. Slapen op een dunne matras en planken is echt niet aan te raden voor 6 maanden. We kochten ook kapstokken. Heel de namiddag richtte we onze kamers in. Al mijn foto’s en kaartjes hangen tegen de muur! Zo leuk, nu voel ik me echt thuis :D! Als avondmaal maakten Elise en ik spaghetti. Heel de familie wou hier van proeven. We gaven ook onze cadeautjes af: een stripboek van Kuifje en een pakketje met zeepjes. Ze waren er super gelukkig mee, ongelofelijk! Ik liet de kinderen ook naar enkele Disney films kijken, dat vonden ze echt super. Hans, uw films komen hier goed van pas ;)!
Maandag zouden we moeten beginnen met onze stage, maar het is dan een soort feestdag waarop geen les wordt gegeven. De kinderen zullen wel op school zijn, maar de hele tijd spelletjes spelen. Daarom hebben we een afspraak met de directeur van een van de secundaire scholen waar Elise zal lesgeven. Ik kijk er super hard naar uit om in de klas te staan!
Ondertussen heb ik ook een Kameroens nummer: 00237/73.30.57.47. Af en toe zal ik ook mijn Belgische nummer bekijken want dat is goedkoper voor jullie om naar te sturen :).Reacties
Reacties
Haha blij dat ze van pas komen ;) Maar oei oei meer dan 2u naar de mis gaan, en dat elke week? das een béétje ne mindere.. ist ook me zo gospelkoor dingen? En in welke taal was dat dan? Allé, amuse-toi là-bas!
Als ik dit zo lees denk ik dat we binnenkort "Sister Karlien" moeten gaan zeggen...:-) En dan vinden wij het al veel dat Kobe om de zoveel weken eens naar de kerk moet voor zijn communievoorbereiding... Een hele andere wereld daar hè. Héél leuk om je verhaal te kunnen lezen en te weten dat het goed met je gaat. Hou je goed daar ! Dikke zoen van een bezorgde tante ;-) X
Amai, het ziet er daar precies wel leuk uit allemaal!
Ik zou de beelden wel eens willen zien van jullie met die matrassen in de taxi :P
En hoe heb je dan spaghetti kunnen maken? Hebben jullie daar alle ingrediënten kunnen vinden?
Geniet er nog van en ik kijk uit naar je volgend blogbericht!
XXX Lotte
Ik zie dat het daar super leuk is ;) Ik ben echt blij voor jou dat het zo goed meevalt! Ik kan niet wachten op het volgende verhaal! Doe die familie daar maar een dikke kus van u zusje hier ;)
xx
Heej Karlien,
Wat een super vet avontuur! Al zou ik het dik balen vinden als ik Franse lessen moest geven! haha. ICT is al niet veel beter. Maar jij bent daar ongetwijfeld pakken beter in. Super lief dat Geraldine je langzaam laat wennen aan het Afrikaanse voedsel.
Ik blijf je volgen op deze blog!
Grtz
Chelle
Dag Karlien !
Weet niet of het nog nuttig voor jou kan zijn Karlien, maar op één van de foto's die wij op je blog kunnen zien zijn jullie aan het kaarten en de jongen die schuin links voor jou zit heeft schoppen aas in zijn handen ...
Wij blijven het -en jou !- volgen hoor !
En, ... oh ja, héél véél groeten vanuit dat schooltje van vorig jaar aan de Mechelse vest.
Dikke startknuffel !
Herman Van Sint-Jan
het ziet er daar echt geweldig uit karlien!! :)
ben zo blij voor jou!
ik vind het super om je verhalen te lezen en ik kijk al uit naar meer!!
dikke kus xx
Geweldig Karlien! En ge schrijft kei leuk. Echt tof om te lezen. Allez hop naar uw volgend verhaal. Ik sta precies wat achter. x
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}