Deze week was DRUK! Zondag was het de optocht van de kerk in Shisong naar de kathedraal in Kumbo. Zotte dingen gezien! We waren nog maar net vertrokken in Shisong en plots viel een jongen van het vijfde leerjaar van mijn school. Hij had echt pijn, maar niemand keek naar hem om. Elise en ik zijn er dan naartoe gegaan en hij kon niet meer goed stappen. Dus ik besloot hem uit de massa weg te dragen. Plots reageerde hij niet meer en lag hij bewusteloos in mijn armen. Even een lichte paniek, maar dan snel reageren: schaduw en benen omhoog. Na een tijdje kwam hij weer bij. We besloten dan mee met hem naar huis te stappen. Daar aangekomen werd hij niet echt hartelijk onthaald… Ik kan echt niet wennen aan de harde mentaliteit die hier soms heerst tegenover kinderen.

We konden de optocht niet meer inhalen dus namen we een bike naar Kumbo. Natuurlijk vielen we super hard op: de twee Belgische girls op de bike die de optocht al luid toeterend inhaalde… Iedereen had ons natuurlijk gezien en maandag heb ik dus aan iedereen van mijn school moeten uitleggen waarom we op een bike zaten. Het was dus blijkbaar niemand opgevallen dat een van hun leerlingen flauw was gevallen. Aangekomen in Kumbo was er een massale volkstoeloop en liepen mannen met geweren rond. Iedereen was gewoon in de lucht aan het schieten! Traditie, maar helemaal veilig voelde ik mij toch niet.

We trekken regelmatig op met Amerikaanse vrijwilligers van het ‘Peace Corps’. Toffe mensen! Dinsdag was het afscheidsfeest van iemand die al twee jaar in een NGO in Shisong aan het werk was. Een super gezellig afscheidsfeestje met veel speeches en honeydrink! (Papa, ik vind het een goed idee om bijen te gaan houden in onze tuin! Ik zal dat recept van hier meenemen en dan maken we dat thuis ook eens.) Donderdag was het thanksgiving bij de Amerikanen! Onze eerste thanksgiving en dat nog wel in Kameroen! En of dat er kalkoen was, een beest van 15kg! Het was gezellig en lekker. Ze hadden zelfs Amerikaans eten laten overkomen…

Op school sta ik elke week weer voor nieuwe verrassingen. Woensdag begon ik de dag gelijk anders: beginnen in klas 1 met Frans en dan op naar de volgende klas. Maar na klas 2 kreeg ik te horen dat er geen les was in de volgende klassen omdat de kinderen koffiebonen moesten oogsten… Achter de school is er een koffieplantage. Alle kinderen van klas 3 tot 6 waren dus koffiebonen aan het plukken. Een leuke ervaring! De bonen werden ook meteen door een machine gepeld. Het duurde wel even voor deze machine geïnstalleerd was. De leerkracht van klas 5 kapte eerst was palen om de machine op te zetten en dan gingen enkele leerlingen een oude kast halen die dienst deed als opvangbak voor de noten. En dan maar aan het rad draaien om alle noten te pellen! Echt geweldig hoe creatief ze hier met alles omspringen. De sfeer was super want alle kinderen waren gemotiveerd en vonden het een leuk werk. Dit is echt iets dat ik niet snel zal vergeten.
Soms sta ik toch nog wel versteld van de manier van lesgeven. Kinderen zijn het echt niet gewoon om individueel oefeningen te maken. Zo probeerde ik het werkwoord être aan te leren. Iedereen kon dit wel mooi opzeggen, maar als ik dan vraag om een zin te vertalen met vervoegingen in, weet niemand wat te doen. Ook als ik vraag om iets voor te lezen dat op bord staat geschreven, zeggen de leerlingen soms woorden die niet eens op bord staan. Ik weet niet goed waar dit aan ligt, kunnen ze echt niet lezen wat er op bord staat geschreven, verstaan ze mijn vraag niet,…? Ik denk dat mijn manier van lesgeven toch wel heel anders is dan ze gewoon zijn. Daarom probeer ik (nog) niet te veel nieuwe dingen uit. Het is soms nog wat zoeken…
Donderdag heb ik mijn stickersysteem uitgetest in enkele klassen. Het bleek goed te werken! Ik deelde twee stickers uit aan kinderen die goed hadden meegewerkt. Die waren natuurlijk super trots en de anderen gingen allemaal naar de sticker kijken. Op deze manier heb ik dus een klas van 57 leerlingen kalm gekregen! I love my stickers!!! En als ze op zijn, heb ik nog altijd ballonnen…

Vanaf volgende week zal ik minder dagen in de school gaan werken. Alleen op maandag en dinsdag zal ik er nog lesgeven. De andere dagen zal ik gaan werken bij de NGO ‘Knowledge for children’ die ik vorig weekend heb leren kennen. Zij hebben verschillende projecten waarmee ze naar lagere scholen gaan. Zo hebben ze een project lopen rond handboeken. Veel kinderen in de lagere school hebben geen handboek, dus in de les zitten ze altijd maar te kopiëren van het bord. Op deze manier wordt er heel veel lesgegeven, maar de kinderen pikken zo slechts heel weinig op. Daarom wilt deze NGO de scholen en ouders de kans geven om handboeken voor hun kinderen te bemachtigen. Ze doen dit door een deel te sponsoren. Het eerste jaar betalen zij 90% van de nodige handboeken. De oudergemeenschap moet aan de andere 10% zien te komen. Dit kunnen ze doen door een deel oogst te verkopen, etc. Het volgende jaar moeten de ouders 20% bijleggen. Zo gaat dit door tot ze aan 50% voor de ouders en 50% voor de NGO komen. Een systeem dat goed blijkt te werken. Momenteel zijn ze al in zo’n 170 scholen in de regio actief. Een ander project waar ze zich mee bezig houden is gezondheidseducatie, iets waar ik graag mijn bachelorproef over wil maken. Ze gaan er van uit: waarom zouden we investeren in handboeken als kinderen op jonge leeftijd al sterven aan allerlei ziekten die te voorkomen zijn? Ze proberen het taboe rond aids bespreekbaar te maken, wat niet zo eenvoudig is aangezien iedereen heel sterk katholiek is en de kerk tegen condooms is. Zo hebben ze al in verschillende scholen healthclubs opgericht waarbij enkele leerkrachten en kinderen projecten oprichten om anderen te informeren over deze problematiek. Ze hebben het ook over malaria, cholera, tandhygiëne,… Ze willen ook de ouders hier sterk bij betrekken omdat het belangrijk is dat zij hun kinderen een basis meegeven over gezondheid. Om maar een voorbeeld te geven, vorig jaar zijn er gratis muskietennetten uitgedeeld door de overheid. Veel families hebben dus een muskietennet thuis, maar bij veel van hen hangt dit niet op. Dit is dus een fout van de ouders die wel gevolgen heeft voor de kinderen… (Over malaria gesproken, papa Pius heeft net in het ziekenhuis gelegen met een serieuze aanval. Gelukkig gaat het nu beter met hem).

Ik kijk er erg naar uit om met deze NGO samen te werken! Waarschijnlijk zullen ze me ook in enkele andere scholen, vrijblijvend, lessen laten geven. Zo kan ik kennismaken met verschillende scholen in Kameroen: overheidsscholen, islamscholen,…. Dit zal interessant zijn om wat dingen te kunnen vergelijken. Ik kijk er al enorm naar uit!!!

Donderdag heb ik het eerste waterloze moment meegemaakt. Ik ging snel thuis eten tijdens de middagpauze en wou de afwas doen, maar er kwam geen water uit de kraan. Van douchen was dus ook geen sprake. En het zal er niet op verbeteren… Toch een raar gevoel, een kraan opendraaien en geen water krijgen terwijl je het echt nodig hebt! Daarom vullen we elke fles die we vinden met water zodat we die kunnen gebruiken als de nood hoog is!

Zo dat was het weer even voor deze week. Geraldine is tot zaterdag op bijscholing en ik hoop dat ze snel terug komt want ondertussen palmen er een vijftal vrouwen (familie of niet...) ons huis in om te koken en vooral HEEL luid te praten van 5u 's ochtends tot 11u 's avonds.Er is altijd leven in huis ;)!