En we gaan nog niet naar huis... Of toch bijna?

Onze laatste volle week in Shisong is ingezet. Nog even volop genieten van alle lachende kindergezichtjes (of het ongelofelijk luid gebabbel van mijn 250 leerlingen!), het lekkere eten (misschien moet ik het toch eens wagen een vissenoog te eten?), de bike ritjes (maar niet meer in de regen, 1 keer vallen is genoeg!) en al onze vrienden (die ter ere van ons vertrek een liedje schreven: ‘This is the happiest day of my life!’).

De voorbije week stond dus vooral in teken van afscheid nemen, afronden van de laatste dingen, bepalen aan wie de kleren, snoepjes, boeken, etc uit te delen. En plots komt dan echt het besef dat het er zo goed als op zit… Het voelt heel dubbel, ik kijk er super hard naar uit om iedereen terug te zien, maar vind het ook heel moeilijk om alle opgebouwde vriendschappen hier achter te laten.

Vandaag had ik mijn laatste lesdag op school. Ik deed een spel over de kleuren in het Frans met bolobolo’s (ballonnen). Mijn leerlingen zijn hier echt zot van! Op het einde kregen de winnaars een medaille, snoepjes en ballonnen. De andere leerlingen kregen allemaal een glitterpen, waar ze super blij mee waren! Fijn om op deze manier afscheid te kunnen nemen. Hoewel dit nog niet het ‘officiële afscheid’ is (maandag moet ik nog eens terug komen van de leerkrachten), viel het me toch al vrij zwaar. Veel kinderen hadden een briefje geschreven. Ik kreeg ook een auto en juju gemaakt uit hout. Echt super tof! Dan besef ik toch echt dat ik ze allemaal zal missen!

Volgende week woensdag vertrekken we in Shisong en gaan we eerst nog 2 dagen naar Yaoundé en dan naar Douala. Eerst nog wat sightseeing en dan naar huis! Eén ding is zeker, deze ervaring is er eentje om nooit meer te vergeten!

Women's day!

8 maart, een dag als een andere in België, maar niet in Kameroen!

Al weken op voorhand hingen er stofjes van women’s day in alle winkeltjes. Wij moesten jammer genoeg de dag zelf werken dus we konden niet mee gaan marcheren. Maar in de namiddag hadden wat vrienden van ons een feestje georganiseerd ter ere van onze women’s day. Geroosterde kip, kraai en plantains! Het leek wel een barbecue in België. Echt super tof! Op Squares was het super druk. Deze keer waren het niet alleen maar mannen die op café zaten. De vrouwen namen die taak voor een avond over…

En nu we toch over feestjes bezig zijn… Dit weekend nog drie verjaardagen gevierd: Tim, Camille en Christian. Een heel weekend vol feestjes dus! Super gezellig!

Op school zijn de examens weer begonnen. Weer veel verbeterwerk! Maar bijna vakantie ;)… Ik heb enkele tekeningen van mijn eerste leerjaar van vorig jaar opgehangen in het derde leerjaar. De kinderen waren zo ongelooflijk blij! Ze hebben ook al tekeningen gemaakt die ik aan hen moet geven als ik terug in België ben. Ik heb foto’s van de Sint-Jan school getoond en alle kinderen waren enorm onder de indruk. Zoveel speeltuigen op de speelplaats, zo’n mooie klassen, zoveel computers,…
Om te tonen hoe het leven in de lagere school in Kameroen er uit ziet, ben ik een filmpje aan het maken. Hoofdrolspeelster van dienst: mijn zusje Dorothy! En ze doet dat met veel overtuiging ;)!

Ik ben al even niet meer mee geweest op een bookdrop met de NGO. In de plaats ben ik nu gestart met het geven van advies voor lessen Frans en ICT in twee scholen in de buurt van Kumbo. Zij werken ook samen met de NGO en hebben een health club. Voor mijn bachelorproef ben ik een trivial spel aan het ontwikkelen over gezondheidseducatie. Dat zal ik binnenkort in deze health clubs introduceren! De leerkrachten zijn alvast heel enthousiast. Een blanke leerkracht als collega hebben is hier toch iets heel speciaals!

Voila, dat was het weer ongeveer voor de laatste weken. Binnenkort begint de paasvakantie en gaan we naar Limbe, naar het strand! Na de vakantie zijn we nog maar een dikke twee weken in Shisong en dan is het al tijd om naar huis te gaan! Damn, wat gaat het snel!

Papa en Fred in Kameroen!

Shisong, Kumbo, Bamenda, Bafut, Bamenda, Douala, Kribi, Douala, Bamenda, Kumbo, SHISONG!
Eindelijk thuis na een toch wel een beetje bewogen vakantie!

Twee weken geleden vertrokken we naar Bamenda – Bafut om Jasper en Paulien te bezoeken. Hoogtepunten waren: pizza eten, broodjes eten, vlees eten, draadloos internet, juwelen kopen en een zalige rondleiding van Jasper en Paulien in Bamenda! Dieptepunten waren: onze eerste ontmoeting met de politie en bijhorende corruptie!

Na Bafut was het tijd om door te reizen naar Douala. We planden om enkele dagen voor de aankomst van papa en Fred aan te komen en zelf nog wat van Douala te ontdekken. Normaal moesten we op woensdag in de luchthaven zijn om papa en Fred op te wachten. Maar daar stak de staking van Air France een stokje voor! Geen papa en Fred op woensdag en geen hotels meer vrij voor Elise en Karlien. Gelukkig hadden we wat mensen leren kennen in Douala. Zij hebben ons een gratis verblijf gegeven in een guesthouse in Kribi. Heerlijk ontspannen en wachten tot er weer vluchten waren. Op zondag kwamen ze dan gelukkig aan! Een zalig weerzien!

We bezochten een apeneiland in Kribi. Zo’n schattige chimpansees! Op het eerste eiland waren er kleine aapjes. Ze kwamen meteen op ons afgelopen en sprongen in onze armen. Het enige enge was dat wanneer ze wilden begroeten, ze precies in je hand proberen te bijten. Na deze schattige aapjes gingen we naar een eiland met grotere apen. Die waren echt wild! Ze besprongen onze boot en wilden onze rugzak nemen. Onze chauffeur wilde dat tegenhouden, maar kreeg meteen slaag van de aap. Elise en ik maar schrik hebben!!! Chimpansees zijn 7 keer zo sterk als mensen…
Uiteindelijk hebben we het toch aangedurfd om het eiland op te gaan, de chimpansees hadden fruit gekregen en waren dus een pak kalmer. Dachten we… Al snel kwam Patchoulli, een heet manneke, op mij gesprongen. Na wat kusjes, nam hij me mee en duwde me op de grond. Ja apen hebben ook gevoelens! Papa probeerde er tussen te komen, maar werd door hem aangevallen :D! Ook Elise werd aangepakt, haar t-shirt werd helemaal kapot gescheurd. Na deze voorvalletjes hadden we het wel even gehad met Patchoulli en besloten we terug te gaan naar het andere eiland met de kleinere aapjes. Het was wel echt een zalige ervaring!

Na twee dagen zweten in Douala, namen we de nachtbus naar Bamenda en de taxi naar Kumbo. Fred en papa heel blij dat ze eindelijk Shisong eens konden zien. We bezochten mijn school, de NGO, de markt, watervallen,… Jammer genoeg ben ik ziek geworden. Een dag volledig plat gelegen en nu nog steeds wat uitzieken. Maar met wat pijnstillers lukte het wel om toch wat te genieten! Papa en Fred konden echt van het leven hier genieten! Fred had ook al helemaal Geraldine ingepalmd, samen de was doen, samen naar het veld,… De ideale man!
Wij hebben ook echt genoten van hun gezelschap! Merci Fredo en Marco! Het was fijn ;)!

Di Rupo en de eerste regen!

De laatste weken viel er weer heel wat te beleven in ons Kameroense leven!

Elise en ik hebben eindelijk ons government feestje gehouden! Leve de nieuwe Belgische regering! Beetje laat, maar toch de moeite! Ik had rode Di Rupo strikjes voor iedereen gemaakt. Elise en ik kookten, jaja we aten frietjes ;)! Van een collega had ik ook Belgisch bier gekregen, dat moest er dus ook aan geloven. Een geslaagd Belgisch feestje in Kameroen!

Op school zijn we druk aan het oefenen voor: bilingualism week en Youth Day.
Deze week is het dus bilingualism week. Ik moest zorgen voor wat sketches, liedjes en voordrachten in het Frans. Met een groepje van 10 kinderen oefende ik dit in. Vrijdag moeten ze dan battelen met andere scholen op het veld. Ze doen het super goed, dus ik hoop dat ze winnen ;)!
Op 11 februari is het Youth Day. Ze zijn al de hele week aan het oefenen op het marcheren. Ik voel me soms meer in het leger dan op een school. Jammer dat ik er niet bij kan zijn! Ik zit dan in Kribi met papa ;)!

Met de NGO de voorlopig laatste bookdrops afgewerkt. Elke keer warm onthaald worden op een school, het doet me toch iets!

Nog enkele verhalen uit het dagelijkse leven:

· Op bookdrop in een school kwamen er bijna geen ouders opdagen. Vreemd en vervelend! Plots waren ze er wel allemaal… Op het einde kregen we de verklaring hiervoor. Iedereen moest ’s ochtends aanwezig zijn in het paleis van de fon want ze hadden iemand opgepakt met machetes en geweren. De fon had die persoon blijkbaar ingehuurd om de vice-fon te vermoorden. Reden: onbekend aangezien de fon hoger staat dan de vice-fon en zich dus helemaal niet bedreigd moet voelen. De vice-fon is nu gevlucht.

· Ze zijn een nieuwe brug aan het bouwen vlakbij de markt. Vorige week vrijdag heeft de oude brug het begeven en is ingestort. Twee werkmannen die de nieuwe brug aan het bouwen waren, kwamen er onder terecht. Allebei op slag dood. Een derde is gewond aan zijn benen, het is nog niet zeker of hij opnieuw zal kunnen stappen. Al deze mannen werkten zonder verzekering of beschermende kledij.

· Mannen worden creatief om ons aan te spreken! Een briefje met de boodschap ‘you don’t know me, but you have to call me on …… Just call me!’ in mijn handen drukken, ongegeneerd vragen: ‘I want your babies’ of ‘hey babygirl, are you married?’ Gelukkig dat mijn ring uit Tanzania zo veel weg heeft van een trouwring. Komt heel geloofwaardig over ;)!

· Maandagavond begon het plots te regenen! De eerste regen in 2,5 maanden tijd. Heerlijk! Maar het regenseizoen is nog niet begonnen, dat begint pas in maart.

Deze vrijdag vertrekken Elise en ik naar Bamenda. We gaan eerst Jasper en Paulien bezoeken. Op zondag reizen we door naar Douala. Even vakantie nemen en wachten op papa die woensdag aankomt! We kijken er super hard naar uit!

Back to normal!

Na de kerstvakantie gaat het leven hier weer zijn gewone gangetje. Genieten!

Ik ben nog maar 3 weken les aan het geven en het blijken alweer examens te zijn. Ik wist weer natuurlijk van niets :D! Volgende week neem ik ook nog examens af dus veel les heb ik eigenlijk nog niet gegeven.
Met de NGO zijn we nog op bookdrops gegaan. Vorige vrijdag gingen we naar Bafut, waar Jasper en Paulien verblijven. Heel leuk om hun school te kunnen bezoeken en hen nog eens terug te zien! Het eten vond ik wel iets minder lekker :D! Het was een super lange dag. We vertrokken om 6 uur in Shisong en kwamen terug om 21.30u. Meer dan 10 uur in de auto gezeten, echt niets voor mij! Op de terugweg zaten er ook nog een geit en kip bij in de auto. Ik ben toch sterk aan het overwegen om vegetariër te worden. Hoe die beestjes hier soms behandeld worden, niet te geloven! Maar tot nu toe kan ik een stukje kip per week toch niet laten :).

Voorbije zondag zijn we naar Djottin geweest, het dorp waar Sarah en Thea verblijven. Een leuk bezoek, maar een groot verschil met Shisong en Kumbo. Ze wonen echt in een klein dorpje waar iedereen elkaar kent. Er zijn ook maar een stuk of 5 zusters, in Shisong zijn dat er meer dan 100! We zijn er op bezoek geweest bij de fon. Ons cadeautje voor hem: 10 liter palmwijn. Het was een leuke, stoffige dag! Onze terugweg was wel hel: de bikedriver reed soms meer dan 90km per uur op de zanderige wegen. Echt zot! Ik was zo blij dat we een helm geleend hadden van de peace corpers!

Vanaf vorige week wordt Shisong onveilig gemaakt door 4 Belgen. Er zijn 2 geneeskunde studenten aangekomen die in het ziekenhuis zullen werken. Tof om eens wat in het Nederlands te kunnen praten met anderen!

Foto’s ga ik even niet oploaden. Het duurt super lang eer die er op staan en uiteindelijk is er niet veel nieuws gebeurd ;)! Ik zal mijn best doen er volgende keer wel op te zetten!

X-mas break!

Eerst en vooral een heel gelukkig Nieuwjaar aan iedereen! Ik ben dit jaar NIET al vallend het nieuwe jaar in gegaan dus het belooft een goed jaar te worden!

Kerstmis was gezellig! We hadden zelfs een kerstboom in huis. Hier versieren ze een tak met ballonnen, slingers en snoepjes. Als er dan kinderen op bezoek komen, mogen die een snoepje uit de boom nemen. We gingen op bezoek bij verschillende families. Overal kregen we eten voorgeschoteld. Het is onbeleefd om dit af te wijzen dus op het einde van de dag zaten we echt vol! ’s Avonds gingen we nog iets drinken met Geraldine om de kerstdag af te sluiten.

Ik heb ook cadeautjes gekregen! Van Elise kreeg ik een tafel om in mijn kamer te zetten. Ze had het op maat laten maken bij de broer van Pius die meubelmaker is. Het staat echt super mooi in mijn kamer. Eindelijk kan ik al mijn spullen van de grond halen :D! Van onze gastfamilie kregen we oorbellen. Zelf gaven we hen ook wat cadeautjes: een zaklamp, kleurkrijtjes en een muziekdvd. Ze waren er super blij mee!

Nieuwjaar hebben we samen met vrienden gevierd. We zijn op een feestje beland. De dj was wel niet zo goed. We hadden hem een playlist gegeven met ook wat onze muziek tussen (o.a. de waka waka natuurlijk!). Als deze muziek opstond, was er veel ambiance. Maar de dj vond het toffer om trage Afrikaanse muziek te spelen waarop niemand danste. Dus dat was wel wat minder. Maar we hebben ons geweldig geamuseerd. Vooral de toetertjes die mama gegeven had, werden warm onthaald door iedereen. Ambiance gegarandeerd! We hebben zelfs ook ‘vuurwerk’ gezien. Enkele mensen waren bommetjes aan het afsteken ;)!

Van 26 december tot 2 januari was het ook cultural week. Een week waarin er van alles te doen is op the fons palace. Iedere stad heeft zo zijn fon. Je kan het vergelijken met een koning. Onze fon heeft meer dan 50 vrouwen. Hij kan kiezen met wie hij trouwt. Gelukkig kan dat niet met blanken!
De fon wordt erg aanbeden en deze week stond dan ook helemaal in het teken van hem. Er waren juju’s (gemaskerde mannen die al dansend de fon eren). Iedereen is eigenlijk wat bang voor de juju’s omdat ze nogal agressief kunnen zijn. Je moet buigen om hen te eren en respect te tonen. Wanneer je dat niet doet, gooien ze of slaan ze met een stok. Wij buigen dus altijd heel erg diep voor hen! Het is wel echt leuk om te zien omdat alles en iedereen in rep en roer staat als er een juju langs komt. Hij wordt meestal ook vergezeld door mannen en kindjes die iedereen waarschuwen dat de juju er aan komt. Sommige juju’s hebben echt prachtige kostuums!
Tijdens de cultural week kregen we bezoek van Jasper, Paulien en Lien. Het was heel fijn om hen nog eens terug te zien en enkele dagen samen met hen te spenderen. We gingen samen de familie van Thérèse bezoeken. Zij heeft ons in België veel uitleg over Kameroen gegeven en ons Pidgin geleerd. We werden erg warm onthaald door haar famiilie. We kwamen hen ook nog tegen op de cultural week want haar broer was een van de mannen die bij de juju’s horen.

Deze week was ontzettend druk. Ik heb me geen moment kunnen vervelen. Ik ben blij dat volgende week de kerstvakantie voorbij is want ik heb terug wat nood aan regelmaat in mijn leven. De voorbije dagen waren super fijn en interessant, maar Kumbo stond ook op stelten. Overal waar je kwam, moest je uitkijken voor juju’s of voorbijrazende bikes en taxi’s. Het verkeer is soms echt te gek! Volgende week krijgen we bezoek van Nele, Etienne en Imran. Onze leerkrachten en directeur uit België. Ze komen onze gastfamilie en stageplaatsen bezoeken. Ik kijk er ook terug naar uit om les te geven. Ik kwam regelmatig kinderen van mijn school tegen op de cultural week en dan merk ik wel dat ik het les geven mis :D!

Yes I do!

Onze eerste Afrikaanse trouw meegemaakt. De broer van Geraldine trouwde en het was een groot feest met 200 gasten. Op zondag nog druk mee gekookt met allemaal familieleden. Maandag was dan het grote moment aangebroken. Geraldine was op van de stress want zij regelde het overgrote deel van het feest. Eerst een viering in de kerk. De bruidskindjes zagen er schattig uit! Daarna groot feest in de tuin van de ouders van Geraldine. Het was wel een feest met alles er op en er aan. Wanneer we ons cadeautje wilden gaan afgeven, moesten we mee dansen in een stoet tot bij het bruidspaar. Daar mocht je dan je cadeautje afgeven en hen geluk wensen. Iedereen kreeg ook nog eten, veel mensen staken dit ook in hun handtassen om mee te neme naar huis. Daarna werd er nog muziek gemaakt en gedanst, maar de meeste mensen vertrokken. Het was echt een unieke ervaring. Dit huwelijk was al het derde dat ze hadden gehad: eerst trouw je voor de staat, dan doe je een traditionele bruiloft en daarna kan je nog trouwen voor de kerk. Er komt dus echt wel wat bij kijken!

Vorige week heb ik de examens afgerond. Deze keer waren de examens schriftelijk. Ik had dus heel veel verbeterwerk! Aangezien er geen nieuwe leerstof meer werd gegeven, moesten de kinderen koffiebonen oogsten. Ik ging helpen. Een van de kinderen had een sprinkhaan gevangen en was die een koffieboon te eten aan het geven. Echt grappig want de sprinkhaan at hier ook echt van!
Vrijdag kregen de kinderen hun rapport. Dat is hier echt een grote gebeurtenis. Toen ik met de NGO onderweg was naar een school zag ik allemaal kindjes met hun rapport in de handen op weg naar huis. De ene al wat vrolijker als de andere. De beste van de klas zijn, is hier echt heel belangrijk. Kinderen komen spontaan zeggen hoeveelste ze waren. Heel vreemd :D! Mark deelde ballonnen uit aan degenen die het goed hadden gedaan. Zo blij dat die kinderen zijn!

Woensdag was een teleurstellende dag voor de NGO. We gingen op bookdrop in een school die nu voor haar derde jaar deelneemt aan het project. Toen we de boeken van vorig jaar bekeken, zagen we overal losse bladen, ezelsoren,… De boeken waren dus niet verstevigd en we besloten dus om deze bookdrop niet door te laten gaan. Eerst moeten de ouders en leerkrachten kunnen bewijzen dat ze wel zorg kunnen dragen voor de reeds verkregen boeken. Het is dus echt wel goed dat hier controle op is anders zou iedereen het als vanzelfsprekend beschouwen dat ze boeken krijgen. Op vrijdag hadden we dan weer een heel succesvolle dag. Eén van de scholen waar we vorige week op facilities studies gingen, maar waar geen ouders kwamen opdagen, kwam nu terug aan de beurt. Nu waren er meer dan 100 ouders aanwezig. Iedereen was super enthousiast over het project! Opeens zei Devine, de programma manager, dat ik ook iets moest zeggen. Ik, knalrood natuurlijk :D! Uiteindelijk hebben ze dan nog enkele gebedjes voor mij opgezegd. Op het einde kreeg ik ook jams, een soort groente, mee naar huis als geschenk. Wat een eer ;)! Dit was wel een super leuke start van de kerstvakantie!

De voorbije dagen ben ik ook nog bezig geweest voor stage. Mark gaat samen met enkele mensen een jeugdmagazine opstarten. Op deze manier willen ze de plaatselijke, getalenteerde jeugd de kans geven om in de kijker te staan. We hebben al enkele vergaderingen hierover gehad. Het is super om zoveel geëngageerde mensen samen te zien werken!

Ohja, dinsdag heb ik mijn eerste beetje kerstsfeer gehad. Een man had kerstlichtjes rond zijn vleeskraampje gehangen! Voor de rest voelt het helemaal niet aan alsof het bijna kerstmis is. Geen kerstversiering, kerstlichtjes, sneeuw,… Alleen Mariah Carrey met ‘All I want for christmas is you’ is hier een grote hit! Ik mis de vele plastieken sneeuwmannen in België al ;)! Ik heb toch mijn kamer een beetje proberen te versieren. De kerstkaartjes van mama en een getekende kerstboom moeten het doen! Dus geniet er dit jaar maar dubbel zo hard van in mijn plaats!

Vrolijk kerstfeest!!!

Dank u sinterklaasje!

Sinterklaas is langs geweest! Maandagavond zetten we onze schoen met een wortel erin. En ja, dinsdagochtend ontdekte ik leuke cadeautjes! Ik kreeg een fluitje (misschien een nieuwe methode om de kinderen kalm te krijgen in de klas) en snoepjes. Sinterklaas had ook uit België iets meegebracht: chocolate sticks. Goed, nu kan ik mijn chocolade sticks eten elke keer de anderen hun sigaretten sticks boven halen ;)! Dus dank u Sinterklaas en zwarte piet, ik ben blij dat jullie mij niet vergeten zijn in Kameroen!

Op school zijn de examens begonnen. Ik wist dat natuurlijk weer niet en had juist een fantastisch plan bedacht om maandag in de school te doen. De leerkracht van klas 2 was afwezig omdat haar mama overleden was. Ik had mijn laptop meegenomen naar de klas. De kinderen waren nog nooit zo stil en aandachtig. Ik kon het deze keer echt aanpakken zoals ik dat in België doe: ‘wie kan er raden wat er in deze zak zit?’. Dan mocht een kindje de zak opendoen en de laptop tonen aan de klas. Hun reactie was ongelooflijk. Allemaal met open mond aan het staren naar de laptop. Ik vond het echt geweldig! Ik liet hen zien wat ze konden doen met een laptop: opzetten, typen, foto’s bekijken, filmpjes bekijken, muziek luisteren,… Ik liet hen foto’s zien van mijn Afrika project dat ik vorig jaar deed in het eerste leerjaar. De kinderen vonden het ongelooflijk om al die blanke kinderen en de klas te zien. Daarna liet ik hen ook foto’s zien van op de school. Ze vonden het super om zichzelf te zien. Ik liet ook mijn filmpje van de waka waka in Senegal zien. Ze vonden het super raar om mij te zien op dat scherm. Uiteraard hebben we daarna ook zelf op de waka waka gedanst ;)! Haha, you know me :D!

Maar dan moest ik aan het echte werk beginnen… Ik begon met het afnemen van de toetsen van Frans en ICT. Dat verloopt echt heel anders dan in België! Ik zette me buiten met een tafeltje en een stoel en moest dan de naam afroepen van het kind dat zijn toets moest komen afleggen. Ondertussen speelden alle andere kinderen buiten en was er dus super veel lawaai en afleiding voor het kind dat zijn toets moest doen. Alles verliep mondeling en de vragen sloten helemaal niet aan bij de kennis van de leerlingen. In klas 1, waar de overgrote meerderheid van de kinderen nog nooit een computer heeft gezien of dat niet eens kent, moest ik de volgende vragen stellen: ‘What is a computer?’, ‘Name 4 types of personal computers.’ Die kinderen wisten echt niet wat antwoorden. Maar ook als ik deze vragen zou stellen aan kinderen in België die bijna allemaal toegang hebben tot computers en internet zouden ze niet weten wat te antwoorden. Dus ik moest sommige kinderen een 0 geven. Dat vond ik zo erg en onrechtvaardig! Het probleem is gewoon dat de leerkrachten de toetsen niet zelf opstellen. Dit gebeurt van hogerop waardoor de vragen helemaal niet aansluiten bij wat de leerlingen leren in de klas. Het is ook helemaal niet realistisch om aan kinderen van 6 jaar zo’n vragen te stellen… Volgende week zal ik ook nog toetsen afnemen in de andere klassen.

Woensdag en donderdag dan weer mee geweest met de NGO. We gingen op ‘facilities study’. Dat houdt in dat een school zich kandidaat heeft gesteld om mee te werken in het programma. Vooraleer dit van start kan gaan, wordt er eerst een gesprek georganiseerd waarop leerkrachten en ouders aanwezig moeten zijn. De werking van de NGO wordt dan aan hen uitgelegd en we proberen het belang van schoolboeken duidelijk te maken. Ook kijken we of de boeken op een geschikte plaats kunnen bewaard worden. Jammer genoeg hadden we niet zo’n goede ervaringen deze week. Er kwamen bijna geen ouders opdagen. Ze vonden het belangrijker om op het veld te gaan werken. De voorzitter probeerde dan duidelijk te maken dat dit om de toekomst van hun kinderen gaat. Wat is dan een uurtje van je kostbare tijd afstaan om aan de opvoeding van je kinderen te werken? Het is jammer dat mensen hier nog altijd niet echt het belang van onderwijs snappen. Zeker in afgelegen dorpjes is het moeilijk om de ouders mee te krijgen. Hopelijk hebben we volgende week betere ervaringen!

Het is toch raar hoe snel ik hier mijn eigen leven heb opgebouwd. Mensen bellen je om af te spreken, je kookt zelf, neemt de taxi of bike wanneer je maar wilt, de was doen,… Het is ook super dat Elise en ik in alles overeen komen en ons samen echt amuseren! Al het stof, de mensen op straat, het aangestaard worden, de hele tijd mijn leerlingen ‘miss miss’ horen schreeuwen wanneer ik op stap ben in Shisong,… het went!