K For C and World Aids Day!

Mijn eerste week bij de NGO Knowledge For Children (K for C)! En wat voor een week…

Woensdag ging ik mee op boekdrop. Dit was echt een prachtige ervaring! Om 7u ging ik naar het bureau van K For C. Mark was er nog niet aangezien hij eerst nog een forum over aids op de radio moest organiseren ter gelegenheid van world aids day. Wanneer hij terug was vertrokken we, samen met Rene, naar de eerste school. Onderweg pikten we nog iemand van de onderwijsinspectie op. Dat is hier een serieuze bedoening! Na ongeveer 2u rijden, kwamen we aan in Fukop en werden we onthaald door een bende schreeuwende kinderen. Deze school neemt al 4 jaar deel aan het boekdrop project en had dus al een hele boel boeken gekregen. Eerst gingen we deze boeken controleren. Een voorwaarde om deel uit te mogen maken van het project is dat de boeken met zorg behandeld worden en er een kast aanwezig is waarin de boeken achter slot en grendel bewaard worden. Dat was in orde in deze school. Rene en ik zetten stempels in de nieuwe boeken. Daarna kon het officiële gedeelte beginnen. De kinderen zongen liedjes, de directeur hield een speech,… Mark deed dan de uitleg over de nieuwe boeken die aangekocht werden. Hij richtte zich vooral tot de ouders om hen duidelijk te maken dat schoolboeken enorm belangrijk zijn voor de toekomst van hun kind. De uitleg doet hij in het Pidgin omdat de meeste ouders geen Engels praten. Na zijn uitleg mochten Rene en ik de doos met nieuwe boeken open maken. Bij elk nieuw boek klapten de kinderen. Ik kan me echt niet voorstellen dat kinderen in België zo blij zouden zijn met schoolboeken! Het was echt hartverwarmend om te zien. Rene gaf nog uitleg over hoe ze boeken het best kunnen behandelen. Aangezien er hier geen kaftpapier is, maken ze de boeken steviger door er tape rond te doen. Om het boeken gedeelte af te sluiten, moest ik nog een papier overhandigen aan de directeur en een verantwoordelijke. Vanaf dat moment waren de boeken officieel van hen. Mark sloot de ceremonie af met wat healthtalk. Hij sprak de ouders aan over aids en malaria. De manier waarop hij dit doet, is echt geweldig!
Na afloop kregen we super veel eten en drinken: fufu, gefrituurde vis, rijst, kip, palmwijn, bier,… Maar we moesten dit heel snel opeten omdat we al te laat waren voor de volgende school. Daar was het onthaal nog hartelijker. De ouders stonden langs de weg te zingen en te dansen. De kinderen kwamen luid schreeuwend aangelopen ‘welcome, welcome, welcome!’. De directrice kwam ons al dansend begroeten. Knuffel hier, knuffel daar… Als je hier niet vrolijk van wordt?! De verdere ceremonie was vergelijkbaar met de vorige. Hier werden de boeken al dansend ontvangen door de ouders. De vrouwen hadden hier echt speciale kleedjes voor aangetrokken. Op het einde moesten we weer eten en drinken. Ik kon echt niets meer binnen krijgen! We hadden ’s avonds nog een lange rit voor de boeg.

Donderdag ging ik mee naar het event voor world aids day. Dit ging door in Nkambe, een dikke 3 uur rijden van Kumbo. We verzamelden om 7u aan het K For C kantoor. Ze hadden 4 busjes ingehuurd omdat er kinderen en leerkrachten van de healthscouts van verschillende scholen meegingen. Met heel wat vertraging vertrokken we. Onderweg moesten we nog langs verschillende scholen stoppen om mensen op te halen. Uiteindelijk zat elk busje propvol. Ik zat vooraan met 5 mensen. Dit zou echt niet mogelijk zijn in België! Uiteindelijk kwamen we aan in Nkambe. Het was er heel druk. De kinderen begonnen met een optocht door het dorp. Ze hadden affiches vast met slogans als: ‘silence kills, talk with me about aids/HIV’, ‘aids is real’,… Het zou echt een dag moeten zijn waar de kinderen de hoofdrol in speelden. Jammer genoeg moesten er ook weer veel ‘hooggeplaatste’ mensen een speech van een half uur afsteken. Hierdoor hadden de kinderen bijna geen tijd meer om hun ingestudeerde toneeltjes, gedichten en liedjes te brengen. Ik heb me tijdens deze dag beziggehouden met het uitdelen van condooms. Vooral leerlingen van het secundair en studenten waren hier geïnteresseerd in. Veel van hen hadden nog nooit een condoom gezien. We probeerden niet zomaar condooms weg te geven, maar het wat interactief te maken. Tijdens het vragenrondje kwamen er veel vragen aan bod: ben ik beter beschermd als ik 2 condooms tegelijk gebruik?, wat is het voordeel van die ‘olie’ die rond een condoom zit?, wat zijn de symptomen van aids?,…. Ook lieten we hen demonstreren hoe je een condoom moet omdoen op een houten ding dat er ongeveer uitzag als een penis. In het begin was er wat schaamte bij de studenten, maar na een tijdje ging het vlotter en durfden ze echt vragen stellen waar ze mee zaten. Het viel me op dat er vooral veel jongens kwamen kijken en de meisjes wat op de achtergrond bleven. Daarom stapte ik op hen af om hen over condoomgebruik aan te spreken. We lieten ook hen eens een wedstrijdje doen: om ter eerst een condoom op de juiste manier aanbrengen. We hadden ook vrouwencondooms. Dit vonden ze al helemaal te grappig! Het was een leuke dag en ik heb me echt rot geamuseerd. Heel fijn om eens over dit thema te kunnen praten met jonge mensen die openstaan voor je uitleg. Na deze super vermoeiende dag, moesten we nog een lange weg terug naar Kumbo. Rond 21u kwamen we aan en ging ik nog iets drinken met Elise en wat mensen. Ik was blij dat ik nog eens in het Nederlands kon praten!

Naast mijn nieuwe ervaringen met de NGO, deden we ook nog een super leuke uitstap naar een waterval. Snikheet met 8 in een auto. Holder de bolder over de vreselijkste zandweggetjes. Uiteindelijk aangekomen en nog een lang stuk te voet doen. De waterval was prachtig! De tocht terug was ook een heel avontuur. Door velden, over beekjes, berg op, berg af,… Ik stond op het einde van de dag vol schrammen, maar het was de moeite!

We hebben weer iets lekkers ontdekt… Gefrituurde papatjes! Niet hetzelfde als frietjes, maar met wat mayo en zout komt het toch wel al wat in de buurt. Nu nog die curryworsten en kaaskroketten vinden! Vandaag ga ik mee een kip slachten met Mark. Waarschijnlijk gaat hij meer werk hebben met mij van de grond te rapen als ik al dat bloed zie…. Maar ja, we moeten eten vandaag!

Een hele dikke, warme kus aan iedereen. Ik vind het echt heel fijn om al de berichtjes te lezen :). Dan voel ik me soms toch weer een beetje bij jullie. Want hoe goedkoop het bier hier ook is, er kan toch niets op tegen een frisse Stella op de Oude Markt!

Een nieuwe wending...

Deze week was DRUK! Zondag was het de optocht van de kerk in Shisong naar de kathedraal in Kumbo. Zotte dingen gezien! We waren nog maar net vertrokken in Shisong en plots viel een jongen van het vijfde leerjaar van mijn school. Hij had echt pijn, maar niemand keek naar hem om. Elise en ik zijn er dan naartoe gegaan en hij kon niet meer goed stappen. Dus ik besloot hem uit de massa weg te dragen. Plots reageerde hij niet meer en lag hij bewusteloos in mijn armen. Even een lichte paniek, maar dan snel reageren: schaduw en benen omhoog. Na een tijdje kwam hij weer bij. We besloten dan mee met hem naar huis te stappen. Daar aangekomen werd hij niet echt hartelijk onthaald… Ik kan echt niet wennen aan de harde mentaliteit die hier soms heerst tegenover kinderen.

We konden de optocht niet meer inhalen dus namen we een bike naar Kumbo. Natuurlijk vielen we super hard op: de twee Belgische girls op de bike die de optocht al luid toeterend inhaalde… Iedereen had ons natuurlijk gezien en maandag heb ik dus aan iedereen van mijn school moeten uitleggen waarom we op een bike zaten. Het was dus blijkbaar niemand opgevallen dat een van hun leerlingen flauw was gevallen. Aangekomen in Kumbo was er een massale volkstoeloop en liepen mannen met geweren rond. Iedereen was gewoon in de lucht aan het schieten! Traditie, maar helemaal veilig voelde ik mij toch niet.

We trekken regelmatig op met Amerikaanse vrijwilligers van het ‘Peace Corps’. Toffe mensen! Dinsdag was het afscheidsfeest van iemand die al twee jaar in een NGO in Shisong aan het werk was. Een super gezellig afscheidsfeestje met veel speeches en honeydrink! (Papa, ik vind het een goed idee om bijen te gaan houden in onze tuin! Ik zal dat recept van hier meenemen en dan maken we dat thuis ook eens.) Donderdag was het thanksgiving bij de Amerikanen! Onze eerste thanksgiving en dat nog wel in Kameroen! En of dat er kalkoen was, een beest van 15kg! Het was gezellig en lekker. Ze hadden zelfs Amerikaans eten laten overkomen…

Op school sta ik elke week weer voor nieuwe verrassingen. Woensdag begon ik de dag gelijk anders: beginnen in klas 1 met Frans en dan op naar de volgende klas. Maar na klas 2 kreeg ik te horen dat er geen les was in de volgende klassen omdat de kinderen koffiebonen moesten oogsten… Achter de school is er een koffieplantage. Alle kinderen van klas 3 tot 6 waren dus koffiebonen aan het plukken. Een leuke ervaring! De bonen werden ook meteen door een machine gepeld. Het duurde wel even voor deze machine geïnstalleerd was. De leerkracht van klas 5 kapte eerst was palen om de machine op te zetten en dan gingen enkele leerlingen een oude kast halen die dienst deed als opvangbak voor de noten. En dan maar aan het rad draaien om alle noten te pellen! Echt geweldig hoe creatief ze hier met alles omspringen. De sfeer was super want alle kinderen waren gemotiveerd en vonden het een leuk werk. Dit is echt iets dat ik niet snel zal vergeten.
Soms sta ik toch nog wel versteld van de manier van lesgeven. Kinderen zijn het echt niet gewoon om individueel oefeningen te maken. Zo probeerde ik het werkwoord être aan te leren. Iedereen kon dit wel mooi opzeggen, maar als ik dan vraag om een zin te vertalen met vervoegingen in, weet niemand wat te doen. Ook als ik vraag om iets voor te lezen dat op bord staat geschreven, zeggen de leerlingen soms woorden die niet eens op bord staan. Ik weet niet goed waar dit aan ligt, kunnen ze echt niet lezen wat er op bord staat geschreven, verstaan ze mijn vraag niet,…? Ik denk dat mijn manier van lesgeven toch wel heel anders is dan ze gewoon zijn. Daarom probeer ik (nog) niet te veel nieuwe dingen uit. Het is soms nog wat zoeken…
Donderdag heb ik mijn stickersysteem uitgetest in enkele klassen. Het bleek goed te werken! Ik deelde twee stickers uit aan kinderen die goed hadden meegewerkt. Die waren natuurlijk super trots en de anderen gingen allemaal naar de sticker kijken. Op deze manier heb ik dus een klas van 57 leerlingen kalm gekregen! I love my stickers!!! En als ze op zijn, heb ik nog altijd ballonnen…

Vanaf volgende week zal ik minder dagen in de school gaan werken. Alleen op maandag en dinsdag zal ik er nog lesgeven. De andere dagen zal ik gaan werken bij de NGO ‘Knowledge for children’ die ik vorig weekend heb leren kennen. Zij hebben verschillende projecten waarmee ze naar lagere scholen gaan. Zo hebben ze een project lopen rond handboeken. Veel kinderen in de lagere school hebben geen handboek, dus in de les zitten ze altijd maar te kopiëren van het bord. Op deze manier wordt er heel veel lesgegeven, maar de kinderen pikken zo slechts heel weinig op. Daarom wilt deze NGO de scholen en ouders de kans geven om handboeken voor hun kinderen te bemachtigen. Ze doen dit door een deel te sponsoren. Het eerste jaar betalen zij 90% van de nodige handboeken. De oudergemeenschap moet aan de andere 10% zien te komen. Dit kunnen ze doen door een deel oogst te verkopen, etc. Het volgende jaar moeten de ouders 20% bijleggen. Zo gaat dit door tot ze aan 50% voor de ouders en 50% voor de NGO komen. Een systeem dat goed blijkt te werken. Momenteel zijn ze al in zo’n 170 scholen in de regio actief. Een ander project waar ze zich mee bezig houden is gezondheidseducatie, iets waar ik graag mijn bachelorproef over wil maken. Ze gaan er van uit: waarom zouden we investeren in handboeken als kinderen op jonge leeftijd al sterven aan allerlei ziekten die te voorkomen zijn? Ze proberen het taboe rond aids bespreekbaar te maken, wat niet zo eenvoudig is aangezien iedereen heel sterk katholiek is en de kerk tegen condooms is. Zo hebben ze al in verschillende scholen healthclubs opgericht waarbij enkele leerkrachten en kinderen projecten oprichten om anderen te informeren over deze problematiek. Ze hebben het ook over malaria, cholera, tandhygiëne,… Ze willen ook de ouders hier sterk bij betrekken omdat het belangrijk is dat zij hun kinderen een basis meegeven over gezondheid. Om maar een voorbeeld te geven, vorig jaar zijn er gratis muskietennetten uitgedeeld door de overheid. Veel families hebben dus een muskietennet thuis, maar bij veel van hen hangt dit niet op. Dit is dus een fout van de ouders die wel gevolgen heeft voor de kinderen… (Over malaria gesproken, papa Pius heeft net in het ziekenhuis gelegen met een serieuze aanval. Gelukkig gaat het nu beter met hem).

Ik kijk er erg naar uit om met deze NGO samen te werken! Waarschijnlijk zullen ze me ook in enkele andere scholen, vrijblijvend, lessen laten geven. Zo kan ik kennismaken met verschillende scholen in Kameroen: overheidsscholen, islamscholen,…. Dit zal interessant zijn om wat dingen te kunnen vergelijken. Ik kijk er al enorm naar uit!!!

Donderdag heb ik het eerste waterloze moment meegemaakt. Ik ging snel thuis eten tijdens de middagpauze en wou de afwas doen, maar er kwam geen water uit de kraan. Van douchen was dus ook geen sprake. En het zal er niet op verbeteren… Toch een raar gevoel, een kraan opendraaien en geen water krijgen terwijl je het echt nodig hebt! Daarom vullen we elke fles die we vinden met water zodat we die kunnen gebruiken als de nood hoog is!

Zo dat was het weer even voor deze week. Geraldine is tot zaterdag op bijscholing en ik hoop dat ze snel terug komt want ondertussen palmen er een vijftal vrouwen (familie of niet...) ons huis in om te koken en vooral HEEL luid te praten van 5u 's ochtends tot 11u 's avonds.Er is altijd leven in huis ;)!

Thuis in Kameroen!

De ontdekking van de week: we kunnen BVN tv ontvangen. Om 17.30u zitten we altijd trouw op post om Simonneke en Frank te volgen ;)! En daarna kunnen we watertanden bij ‘Komen eten’. Ik ga echt een lijstje maken met al de dingen die ik wil eten als ik terug thuis ben. Jeroen Meus is MIJN HELD!

Voor de rest gaat het hier nog altijd heel goed. We werken hard, eten lekker, genieten van de zon en op vrijdag gaan we iets drinken met andere vrijwilligers die we hebben leren kennen. Met de bike naar Square in Kumbo, een zalig tochtje! Het bier is hier wel zalig: 0,65l voor nog geen euro!
Mijn zusjes Lydia en Dorothy hebben me ook al geleerd hoe ik mijn kleren het best kan wassen met de hand. Heerlijk in het zonnetje! Ik heb ook al samen met hen geknutseld: onze namen om op onze deur te hangen. Werken met stiften en kleurpotloden, ze hadden het precies nog nooit gedaan. Zo fijn vonden ze het! En een tip-ex, nietjesmachine of slijper met potje hadden ze nog nooit gezien. Elke keer ik mijn lessen zit voor te bereiden en tekeningen maak om nieuwe Franse woorden aan te leren, zitten ze heel gefascineerd naar mij te kijken.

Elise en ik zijn wat nieuwe dingen aan het bedenken om op onze boterham te doen: choco met banaan, zelfgemaakte eiersla,… Binnenkort gaan we melk zoeken zodat we eens gewonnen brood kunnen maken. We hebben wel al ontdekt dat er iemand in het huis héél graag choco eet want onze halve liter pot is nu al op, hmmm…

Binnenkort gaan we ook in onze eigen Afrikaanse kleren rondlopen. We zijn stof gaan kopen op de markt en Pius zal voor ons een kleedje maken! Spannend!!!

Op school ben ik deze week echt gestart met het geven van les. Het is niet altijd eenvoudig om de kinderen kalm te houden. De leerkrachten hebben me al voorgesteld om het ook op ‘de Afrikaanse wijze’ te doen, maar ik houd mijn handen van die stok af! Ik ga nu proberen de orde te bewaren door sommige leerlingen tegen de muur te zetten als ze teveel lawaai maken of anderen slaan. En binnenkort ga ik ook mijn stickertjes boven halen om hen te belonen. Dat zal wel motiverend werken! Ik moet ICT les geven in alle klassen, maar eigenlijk is dit echt onmogelijk. De kindjes van het eerste en tweede leerjaar zijn echt nog veel te klein om te begrijpen waar het over gaat en de overgrote meerderheid heeft nog nooit een computer gezien. Ik heb al wel tekeningen gemaakt om hen te tonen wat het is, maar in de praktijk kan ik hen er dus niet veel over leren. Daarom heb ik nu voorgesteld om enkel de basisdingen aan te brengen zoals: keyboard, muis, scherm,… en voor de rest vooral Franse les te geven. De leerkrachten gingen daar akkoord mee. Voor Frans zal ik ook niet het leerplan volgen omdat ik gemerkt heb dat de kinderen echt veel achterstand hebben en eerst de basis opnieuw moeten zien. Ik heb ook al voorgelezen uit een boek dat ik mee had, dit vinden ze geweldig! Ze vechten echt om vooraan te kunnen zitten. De kerstvakantie begint blijkbaar al op 16 december dus het is nog maar een maandje school.

De kinderen moeten zondag meelopen in een stoet van de kerk in Shisong naar de kathedraal in Kumbo. Daarvoor moesten ze oefenen op school, leuk om te zien, maar zo traag dat dat gaat! Ze liepen te dansen en te zingen, sommigen maakten muziek met drums en slagwerk. Ik ben dus zo’n beetje verplicht om zondag mee te lopen. Het zal wel weer heel warm zijn en het is toch zeker een uur stappen naar Kumbo. Ik zal dus nog zien of ik het tot het einde vol houd…

Goodmorning Miss!

Het lesgeven is begonnen! Van maandag tot donderdag geef ik Frans en ICT in de lagere school naast mijn deur. Er zijn 6 klassen met soms meer dan 50 leerlingen in. Ik begin om 8.30u en eindig om 13.10u. Maar de lesuren zijn hier niet zo vast. Soms houden de leerkrachten nog een personeelsvergadering die tot 9u duurt terwijl de kinderen in de klas wachten.

Dinsdag startte ik mijn observatiedag. Ik werd super enthousiast onthaald door de head teacher en de leerkrachten. Ze zeiden dat ze er al lang naar uitkeken om me te ontmoeten.
Om 7.30u komen de kinderen naar school en spelen ze. Om 7.45u moeten ze in rijen gaan staan en wordt er gebeden. Daarna is er een kind dat de Kameroense vlag mag hijsen. Alle kinderen zingen dan het volkslied uit volle borst. Daarna worden de meldingen van de dag gedaan. Ik werd voorgesteld door de head teacher. Ik moest mezelf ook even voorstellen en wanneer ik zei dat ik voor 6 maanden les zou geven in de school, begonnen alle kinderen te juichen. Het is de eerste keer dat ze een ‘white teacher’ in hun school hebben. Er zijn dan ook heel veel kinderen die de hele tijd gefascineerd naar mij blijven kijken zonder iets te zeggen. Na alle mededelingen gaan de kinderen al marcherend en zingend naar hun klas. Als een leerkracht de klas binnenkomt, staan ze allemaal recht en roepen in koor: ‘Goodmorning Madam!’. De kinderen moeten ongelofelijk veel respect tonen voor de leerkrachten. Ze krijgen verschillende vakken zoals ‘moral education’, ‘mathematics’, ‘health education’,… Het is wel even wennen aan de primitieve omstandigheden waarin de leerkrachten les geven. Er is echt niets aanwezig van didactisch materiaal. Buiten een tafel, banken en een bord is er niets in de klas. Er is ook geen elektriciteit aanwezig. Tijdens de middagpauze krijgt iedereen een bordje rijst dat in de klas wordt opgegeten. Daarna wordt er weer gebeden en gaan de lessen verder. Het eerste en tweede leerjaar eindigt vroeger dan de andere leerjaren.

Woensdag mocht ik dan zelf lesgeven, eindelijk! Ik startte met Frans in klas 1, 2 en 3. In klas 4, 5 en 6 gaf ik ICT. Ik zong een liedje en had een tekening van een computer gemaakt om te tonen wat dit was (de meeste kinderen kennen dit niet eens). Dit was blijkbaar erg vernieuwend want de kinderen waren super enthousiast. Ik hoor ze regelmatig het Franse liedje zingen dat ik hen leerde, super tof!
Ik zal nog wel even moeten wennen aan de manier van lesgeven. De kinderen zijn het gewoon om alles te kopiëren van het bord zonder enig inzicht in de leerstof te hebben. Ze zijn het ook niet gewoon om in duo’s te werken of een dialoogje voor de klas te voeren. Hopelijk kunnen ze dit na 6 maanden wel!

De leerkrachten geven les met een stok in hun hand. Dit is echt niet leuk om te zien. Kinderen krijgen regelmatig een tik tegen het hoofd of een draai rond hun oren. Als ze niet luisteren, dreigen de leerkrachten om de stok te gebruiken. Dan zie je ze echt ineen krimpen van de schrik. Ik vind het super moeilijk om hier mee om te gaan… Als ik een kind zie geslagen worden, krijg ik echt tranen in mijn ogen.

Deze week zal ik nog veel lessen voorbereiden zodat ik volgende week er echt aan kan beginnen. Ik kijk er al naar uit!

Al super hard merci voor de vele blogberichtjes, echt leuk om te lezen ;)!

Are we together? Est-ce-qu'on est ensemble?

Week 1 zit er al bijna op, de tijd vliegt!

Woensdag vertrokken we met de bus naar Bamenda, een stad op zo’n 5 uur van Shisong. Op de bus was er veel ambiance! Een vrouw droeg de mis voor, heel de bus zong mee. Oké, in Kameroen is men dus echt wel super gelovig! De sfeer zat er meteen in want ‘the white people’ konden niet volgen om het ritme van de liedjes te klappen. Na een rit van 7 uur kwamen we aan in Bamenda, het regende. Normaal gezien moesten we Sister Lilian bereiken, zij zou ons opwachten aan het busstation. Maar haar gsm stond af en er was dus niemand om ons op te pikken. Daarom zochten we snel een oplossing voor het donker werd. We probeerden de zusters te bellen, maar daar wist niemand van ons bestaan :D… We konden niet blijven wachten dus spraken we wat mensen aan. Een man kon ons helpen door de plaatselijke zusters te bellen en zonder probleem mochten we in het klooster verblijven. Ze hadden zelfs eten voor ons gemaakt!

Donderdag splitsten we op. Jasper en Paulien gingen naar Bafut. Thea, Sarah, Elise en ik reden naar Shisong. Een prachtige rit! De natuur onderweg was mooier dan in Senegal of Tanzania. Door de opwarming van de aarde is het momenteel nog altijd regenseizoen (normaal eindigt dit in oktober). De wegen waren dus soms slecht bereidbaar, maar we konden er wel tegen. Het verkeer is hier wel verschrikkelijk! Brommers en auto’s zijn koning, voetgangers moeten aan de kant springen. Ook de toeter is hier heel belangrijk. Zo maak je in elke bocht duidelijk dat je er aan komt. Even wennen! Onderweg maakten we een tussenstop bij Lake Oku. Een heel mooi meer dat je vanuit de bergen kunt zien. We aten appelsienen en zongen mee met Céline Dion, onze chauffeur is een grote fan. Plots was het dan zover: we kwamen aan in Shisong. We werden warm onthaal door Sister Thea, die heel blij was om haar naamgenoot Thea te ontmoeten. Na de lunch werden we door Sister Lilian naar ons gastgezin gebracht. Onze mama, Geraldine, stond ons met open armen op te wachten. Ons huis ligt naast de lagere school waar ik zal lesgeven. Ik zal daar vooral Frans geven aan zowel de leerlingen als de leerkrachten. In 2 secundaire scholen zal ik computerles geven. Ons gastgezin is echt super gastvrij, iedereen komt ons begroeten en stelt duizenden vragen. Ze zijn allemaal heel geïnteresseerd in het leven in België. De broer van Geraldine, Francis, heeft ons ook al uitgenodigd op zijn trouw 19 december. We horen dus al helemaal bij de familie!

Sarah en Thea vertrokken zaterdag naar hun stageplaats in Djottin en toen bleven Elise en ik alleen achter. We kookten onze eerste ‘Belgisch-Kameroense’ maaltijd samen met Geraldine. Het werd puree met worteltjes en kip. Super lekker! We mogen van Geraldine nog niet teveel van de typische Afrikaanse maaltijden eten zodat we niet ziek worden. We eten wel elke keer een beetje mee en tot nu toe nog niets gegeten dat ik niet luste!

Zondag gingen we voor de eerste keer naar de kerk. Om 6.30u zaten we naast onze 2 zusjes Lydia en Dorothy op ons paasbest in de kerk. Die zat echt stampvol, mensen moesten achteraan rechtstaan. Je moet hier dus echt op tijd komen om een plaatsje te bemachtigen. Soms vallen mensen in slaap en dan is er een supervisor die hen komt wakker maken. Om 9u kwamen we terug naar buiten, nog nooit zo lang aan een stuk in de kerk gezeten. Volgende keer pakken we de tweede mis want die zal in het Engels gegeven worden. Nu verstonden we niet zoveel van alles wat er gezegd werd. Na de mis gingen we naar de markt om nieuwe matrassen te kopen. Slapen op een dunne matras en planken is echt niet aan te raden voor 6 maanden. We kochten ook kapstokken. Heel de namiddag richtte we onze kamers in. Al mijn foto’s en kaartjes hangen tegen de muur! Zo leuk, nu voel ik me echt thuis :D! Als avondmaal maakten Elise en ik spaghetti. Heel de familie wou hier van proeven. We gaven ook onze cadeautjes af: een stripboek van Kuifje en een pakketje met zeepjes. Ze waren er super gelukkig mee, ongelofelijk! Ik liet de kinderen ook naar enkele Disney films kijken, dat vonden ze echt super. Hans, uw films komen hier goed van pas ;)!

Maandag zouden we moeten beginnen met onze stage, maar het is dan een soort feestdag waarop geen les wordt gegeven. De kinderen zullen wel op school zijn, maar de hele tijd spelletjes spelen. Daarom hebben we een afspraak met de directeur van een van de secundaire scholen waar Elise zal lesgeven. Ik kijk er super hard naar uit om in de klas te staan!

Aangekomen!

Mijn laatste avond in Leuven was super!Niet echt geslapen voor ik naar de luchthaven vertrok. Ik werd uitgezwaaid door mama, papa, Lotte en tante Kristel en co! Super leuk dat ze erbij waren, met de nodige traantjes uiteraard... Jammer dat Marie ziek was, super veel beterschap he meis! Elise en ik waren in al onze emoties al naar de verkeerde gate gewandeld en hadden niet door dat de douanier ons probeerde duidelijk te maken dat we verkeerd zaten. Uiteindelijk toch op tijd onze vlucht gehaald en met een half uur vertraging vertrokken naar Zurich. In Zurich slechts heel weinig tijd om over te stappen. Dus dat werd lopen! We konden uiteindelijk op ons gemak op het vliegtuig naar Douala stappen. Heerlijk genoten van wat films en eindelijk wat kunnen bijslapen. Voor we het wisten kwamen we al aan in Douala. Eerste indruk: heet, heter, heetst! Temperaturen een beetje vergelijkbaar met Senegal, zo'n 30graden. In de luchthaven ging alles vrij vlot. Iemand stond ons op te wachten en onze bagage kwam allemaal goed aan. De douane deed niet zo vervelend. We werden met al onze koffers in auto's gepropt en naar ons guesthouse gebracht. Heerlijk genoten van een drankje aan het zwembad en dan gaan slapen. Deze ochtend een lekker ontbijt gekregen en straks trekken we de stad in! Dan zal ik ook een simkaart kopen en kan ik mijn gsm terug gebruiken. Momenteel werkt die niet met mijn Belgische kaart. Ik stuur jullie snel mijn Kameroense nummer!

Hete kussen uit Douala!

Afscheidsfeestje!

Gisteren een super afscheidsfeestje gehad! Het was geweldig om op deze manier afscheid te nemen van iedereen. Ik ga jullie super hard missen. Maar binnen 6 maanden doen we dit nog eens over! Tof dat jullie er allemaal waren!

Ook bedankt voor de talrijke cadeautjes en kaartjes, ze gaan allemaal mee naar Kameroen!

Ik ga nog enkele slaaploze nachtjes tegemoet want het is bijna zover...

Yes, we did it!

Eindelijk...

Na talloze bezoekjes aan Joker en reserveringen bij allerlei vliegtuigmaatschappijen, hebben we vandaag besloten om met Swiss Air te vliegen! We zullen op 1 november vertrekken en komen op 30 april terug (nog voor mijn verjaardag, jaja!). We kunnen vertrekken, nog 27 dagen...

Dat wilt dus ook zeggen dat het stilaan tijd wordt om het geweldige malariapilletje uit te testen. Vanavond waag ik me aan de lariam, spannend! Hallucinaties, slapeloosheid en nachtmerries, here I come!